این روزها همه از استقبال چشمگیر تماشاگران سیرجانی از والیبال می گویند ! و از ادب و نزاکت تماشاگران آن در میزبانی های فولاد و گل گهر تعریف می کنند . تماشاگرانی که تنها با هدف لذت بردن از والیبال به سالن می آیند و راضی و خشنود از این اوقات فراغت سالم روانه خانه هایشان می شوند .
داستان ریشه دواندن والیبال هم در شهری که پیشینه والیبالی نداشت هم در نوع خود جالب است ‌. شهر کوچکی که بیش از بیست سال پیش با گل گهر در والیبال ایران خود را مطرح کرد و بعد از دو دهه انتظار با قهرمانی فولاد سیرجان ایرانیان در لیگ برتر ، قهرمان آسیا و پنجم باشگاه‌های جهان شد . شهری که به موازات فعالیت در تیمداری از ایجاد آکادمی هم غافل نبوده و با پرورش بازیکنان ملی پوش و باشگاهی قدم های خوبی بر داشت

شهر صنعتی سیرجان این روزها با داشتن تیم های متعدد ورزشی در لیگ های مختلف ، یک شهر خاص و تمام عیار ورزشی محسوب می شود .اما در میان تمامی این رشته ها ، والیبال جای خاص و پرجاذبه تری دارد . ورزشی که با سرمایه گذاری بیش از دو دهه ای و داشتن قهرمانی در ایران و آسیا ، توانسته است روح و قلب مردم این شهر را همانگونه که در عکس ها می بینید ، به تسخیر خود در آورد . این روزها خانواده ها بخصوص بانوان چنان استقبالی از دیدن والیبال از خود نشان می دهند که از ۴ هزار تماشاگر بازی های لیگ ، ۶۰ درصد ظرفیت ورزشگاه از آن آنهاست ! اتفاقی که بانوان بسیاری از شهرهای بزرگ هم از این موهبت و رفتن حتی به سالن محرومند !
شکل گیری این وفاق جمعی در یک شهر کوچگ خود جای مباهات دارد که باید ممنون دار هیات والیبال سیرجان با مدیر عاشق و پای کاری چون محمدرضا شریف پور بود که با جلب همکاری مسئولان شهری و انتظامی توانسته ، در سایه یکدلی و و رعایت تمامی مبانی اخلاقی ، چنین فضای شاد و پرنشاطی را برای مردم به ارمغان آورد . سیرجانی ها با استقبال گسترده از والیبال ، در دوران بعد از کرونا دلدادگی خود به این ورزش محبوب و خانوادگی در حالی بیشتر بروز می دهند که این بروز و ظهور هرگز با گذشته این ورزش،در این شهر قابل قیاس نیست .