به گزارش دیدبان خبر عصر دیروز و در بازگشت عبدالرضا کوهپایه از تراورس مسیر ۱۶۰۰ کیلومتری هیمالایای نپال در نشستی که با حضور جمعی پر شور از کوهنوردان استان هرمزگان در محل اتاق بازرگانی بندرعباس برگزار شد گزارش کاملی از جزییات این سفر منحصر به فرد توسط وی ارائه شد.

کوهپایه که از همشهریان سیرجانی و از فعالان شناخته شده محیط زیست می باشد به منظور انتقال و اشتراک دستاوردهای این سفر، که در نوع خود کم نظیر بوده به تشریح تجربیات خود از زوایای مختلف پرداخت.
وی که اولین فرد آسیایی است که این تراورس ۱۶۰۰ کیلومتری را از غرب به شرق هیمالایا به صورت پیوسته، انجام داده است،گفت: زمینه این تراورس وقتی فراهم شد که دولت نپال همه مناطق ممنوعه را برای گردشگران و کوهنوردان باز کرد و من برای این سفر که از ۲۲ اسفند ۱۴۰۱ آغاز و به مدت ۱۰۵ روز به طول کشید، ماه ها تمرین های ورزشی و بررسی های علمی را در برنامه داشتم تا جایی که در هفته سه روز تمرین هوازی، سه روز بدنسازی و همینطور هر دو هفته کوهنوردی را برای کمک به تطبیق شرایط بدنی به طور منظم انجام می دادم، همینطور هزاران سوال خود را درباره موارد گوناگون مسیر و پیدا کردن و خرید تجهیزات و… با ده ها نفر و کمپانی های مختلف از طریق تماس و ایمیل مطرح و مشورت خواهی کردم.

این همشهری طبیعت گرد، با اشاره به مصائب طاقت فرسای این مسیر که از بیس کمپ شمالی کانچنجونگا در مرز هند آغاز و تا روستای هیلسا در مرز چین ادامه داشت اظهار داشت: گاهی اینقدر شرایط سخت بود که مجبور بودم ۳ روز را تنها با خوردن یک بیسکوییت سپری کنم یا برای حمام و حتی مصرف آب قابل نوشیدن با مشکلات جدی روبرو بودم.
وی همچنین با نمایش مستندی از این تراورس، به ذکر اتفاقات جالب توجهی که با آن برخورد کرده بود پرداخت و گفت: خیلی عجیب بود که مردمانی در آن منطقه بودند که هزینه زندگی خود را با چیدن و فروش نوعی قارچ عجیب شبیه به برخی کرم های خاکی که گرانترین قارچ دنیا هم محسوب می شود تامین می کردند یا در اتفاقی عجیب تر در منطقه ای که تعداد بچه ها بسیار اندک بود متوجه شدم خانواده هایی که چند پسر دارند تنها یک زن را به زوجیت همه آنها در می آورند،به هر حال عجایب و اتفاقات جالب در این تراورس ۱۶۰۰ کیلومتری کم نبود و من تمام تلاشم را برای رسیدن به این آرزویم انجام دادم و یاد گرفتم هیچ وقت برای تحقق رویاهایم منتظر کسی نمانم.
تراورس به نوعی پیمایش در کوهنوردی و صعود گفته می‌شود که طی آن کوهنورد ارتفاعش را تقریباً تغییر نمی‌دهد و در همان ارتفاع به صورت افقی حرکت می‌کند تا در مسیر بهتری قرار دهد.