شهرام نیکویان

دیروز فضای مجازی استان کرمان نیز متاثر از انتشار تصویری وایرال شده از برخی نمایندگان مجلس بود که آنگونه از آن بر می آید،نماینده محترم مردم سیرجان و بردسیر نیز فریاد زنان و با دستهایی افراشته دیده می شود.

عکسی که طبیعتا نمی توان تشخیص داد مربوط به چه زمانی است و حسن پور با این فریاد و هیجانی که از او دیده می شود به دنبال تحقق چه خواسته ای بوده.

اما آنچه که این عکس را به حاشیه کشانده انتشار آن، به پیوست خبر درخواست جمعی از نمایندگان برای اعدام افرادی است که در حوادث و اعتراضات اخیر نقش داشته اند که در این بیانیه از آنها با القابی چون محارب و داعشی یاد شده.

در این میان،با توجه به وجود برخی تعارض دیدگاه ها پیرامون حوادث اخیر،برخی منتقدین با اشاره به حضور شهباز حسن پور در این تصویر، تلویحاً خواسته یا ناخواسته بر نشان دادن و القای حضور و نقش حسن پور در امضای این بیانیه اشاره هایی داشته اند ، این حاشیه که در فضای مجازی زمینه تقابل برخی افراد در گفتگوها و در پی آن، واکنش های متفاوتی له و علیه این نماینده را فراهم نمود به آنجا رسید که رسانه شهروند سیرجان در واکنش به این موضوع با انتشار مطلبی از عدم حضور نماینده سیرجان در صحن مجلس طی ٢٠ روز گذشته و به سر بردن وی در مرخصی به دلیل شکستگی قوزک پا خبر داد.

ناگفته نماند که تا این لحظه حداقل بر اساس جستجوهای اینترنتی نه هیچ فهرست رسمی ای از امضا کنندگان این بیانیه منتشر شده و نه واقع بینانه بدون اخذ نظر رسمی یک مسئول، می توان او را به دلیل نظرات تایید نشده و منتسب به او متهم یا تحسین نمود.

اما براستی حلقه مفقوده این نوع حواشی و مواردی به مراتب مهم تر، به جز عملیاتی شدن سامانه های شفافیتی که از قابلیت راستی آزمایی برخوردار باشد چه می تواند باشد؟ شفافیتی که زمینه  برچیده شدن بسیاری از فسادها، رانت ها،تبعيض و بی عدالتی ها، زد و بندها و هزاران ابهام دیگر است و ضرورت تحقق و پیاده سازی آن امروز بیش از هر زمان دیگری به شدت احساس می شود،لیکن این در حالیست که در حال حاضر حتی قانونی شدن بخش مهمی از آن، بطور مشخص در بحث آرای نمایندگان در مجلس نیز، هنوز در پیچ و خم تصویب و شاید مصلحت اندیشی برخی مجلس نشینان راه به جایی نبرده.

اما واقعیت نانوشته این است که هرچند شفافیت همواره برای مردم به عنوان یک مطالبه جدی مطرح بوده اما شواهد به روشنی گواهی میدهد که بسیاری از مسئولان آن را برای خود هزینه و به مثابه یک شمشیر دو لبه می پندارند ، شمشیری که یک سوی آن نجات بخش است و سوی دیگرش قربانی می گیرد.