✍️شهرام نیکویان:

به تازگی مطلع شدیم وحید حسینی، از فعالان و پژوهشگران حوزه باستان شناسی و میرات فرهنگی سیرجان که هم اکنون دانشجوی دکترای زبان های باستانی است توسط شهردار محترم به عنوان رییس دبیرخانه شهر جهانی گلیم منصوب و حکم مربوطه رسماً به سازمان میراث فرهنگی ابلاغ گردید.
نگاه علمی شهردار در این انتصاب نشان از عزم جدی او در تحول آفرینی و برنامه ریزی اصولی برای زنده نگاه داشتن شهره شهر جهانی گلیم دارد، اما در آن سوی ماجرا و بر اساس شواهد موجود به نظر می رسد که از سوی اداره کل میراث فرهنگی استان،نسبت به سیرجان نه تنها در بحث گلیم که در سایر حوزه ها نیز با نگاهی کاملا منفعلانه مواجه می باشیم،اداره کلی که احیاناً با رویکردی تمامیت خواهانه یا سیاسی به جای ایجاد زیر ساخت های اولیه و بهره گیری از ظرفیت های موجود برای نجات بخشیِ آثار تاریخی بجا مانده از ادوار تاریخی گذشته که ریشه در پیشینه و هویت تاریخی و فرهنگی مردم این سرزمین دارد،همچنان بر طبل بی خیالی می کوبد تا امروز وضعیت تاسف بار و دون شأن این سازمان در سیرجان به اندازه ای تنزل یافته که حتی از داشتن حداقل ها و بدیهیاتی چون یک ساختمان اداری و استفاده از چند کارشناس مرتبط بی بهره است و صدا از مسئولان ما در نمی آید !!
اداره ای که طی سالها از حضور گماشته ای منفعل و کم تجربه در راس آن رنج می بُرد و کماکان نیز این رویه ادامه دارد و چقدر بجاست که به همین بهانه یادی کنیم از منصور مکی آبادی فرماندار وقت، که توجه ویژه و نگاه جدی او به این مقوله مایه‌ی امید و تنها دلگرمی علاقمندانِ دلسوزِ میراث فرهنگی سیرجان در آن مقطع به شمار می رفت.
اما حالا بنا به روایت علاقمندان به میراث فرهنگی ظاهرا کرمانی ها به دلایل پیدا و پنهان علاقه ای به کار در این حیطه در سیرجان ندارند و همچنان بر همان رویکرد گذشته خود و سیاست ورزی ها برای عدم معرفی گزینه ای شایسته جهت مدیریت این سازمانِ نابسامان و ایجاد زیر ساخت های لازم در سیرجان پای می فشارند که جدی ترین نتیجه آن آنگونه که همگان ناباورانه به نظاره اش نشسته ایم نابودی و زوال غالب آثار ارزشمند تاریخی موجود در سیرجان است،از بادگیر چپقی ای که از بی توجهی ها دیگر چپقش چاق نیست تا منبر سنگی و مقبره شاه فیروز که در جدال نابرابر با فرسایش باد و طوفان رمقی برای مقاومت و‌ ایستادگی بر بلندای دشت سیرجان ندارند، از درخت سرو هزار ساله ای که برای بقا و نجات به امام زاده دخیل بسته تا ده ها اثر تاریخی دیگر که یکی پس از دیگری، بند به بند آنها در حال فرو ریختن و محو شدن از تاریخ دیرینه‌ی این سرزمین اند.